Έφυγε η Δόμνα Σαμίου...

Απεβίωσε το Σάββατο, σε ηλικία 84 ετών, η ερμηνεύτρια και ερευνήτρια της παραδοσιακής μας μουσικής και του δημοτικού μας τραγουδιού, Δόμνα Σαμίου η οποία συνέβαλε τα μέγιστα στη διάσωση καλλιτεχνικών θησαυρών της χώρας μας και είδε το έργο της να αναγνωρίζεται και εκτός ελληνικών συνόρων.

Η μεγάλη μας ερμηνεύτρια νοσηλευόταν εδώ και καιρό στο νοσοκομείο Αμαλία Φλέμιγκ, καθώς υπέφερε από λευχαιμία.

Η Δόμνα Σαμίου είχε ιδρύσει το 1981 τον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό με κύριο στόχο τη διάσωση και διάδοση της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

Οι σημαντικοί σταθμοί στη ζωή της

Η Δόμνα Σαμίου γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1928 στην Καισαριανή της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν μικρασιάτες πρόσφυγες από το Μπαϊντίρι, χωριό της περιοχής της Σμύρνης.

Σε ηλικία 13 ετών η Δόμνα Σαμίου έχει την πρώτη διδακτική επαφή με τη βυζαντινή και τη δημοτική μουσική αλλά και με τη λογική της επιτόπιας έρευνας, μαθητεύοντας κοντά στον Σίμωνα Καρά, στο «Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής», ενώ παράλληλα φοιτά στο νυχτερινό Γυμνάσιο.     πηγη:kozan.gr

Ως μέλος της χορωδίας του Σίμωνα Καρά αρχίζει η σχέση της και με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας/Ε.Ι.Ρ όπου αργότερα, το 1954, προσλαμβάνεται στο Τμήμα Εθνικής Μουσικής.

Το 1963 αρχίζει τα ταξίδια της στην επαρχία για επιτόπιες καταγραφές και συγκέντρωση μουσικού υλικού για το προσωπικό της αρχείο με δικά της μηχανήματα.

Το 1971 παραιτείται από την Ραδιοφωνία. Την ίδια χρονιά-σταθμό αποδέχεται την πρόσκληση του Διονύση Σαββόπουλου και πρωτοεμφανίζεται στο νεανικό και αντιχουντικό Ροντέο, δίνοντας μια μεγάλη έκτοτε στροφή στη σχέση των νέων με την παραδοσιακή μουσική.

Το 1981 ιδρύεται ο Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής - Δόμνα Σαμίου με σκοπό την διάσωση και προβολή της παραδοσιακής μουσικής και κυρίως την έκδοση δίσκων και τη διοργάνωση εκδηλώσεων με αυστηρές επιστημονικές και ποιοτικές προδιαγραφές, μακρυά από τις απαιτήσεις των εμπορικών εταιριών.

Το έργο της ξεπερνά πια τα ελληνικά σύνορα. Καταξιωμένη και αγαπητή για την προσφορά της, είδε το έργο της να αναγνωρίζεται πολλαπλά και τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις, με αποκορύφωμα την απονομή μεταλλίου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο το 2005.