ΠΛΑΤΑΝΟΡΕΜΜΑ- Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Είτε στην ίδια θέση όπου βρίσκεται σήμερα το χωριό, είτε σε παραπλήσια, υπήρχε οργανωμένος οικισμός από τον 7ο αιώνα. (Γνωριμία με το Νομό Κοζάνης). Αυτό συμπεραίνουμε από τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα στην τοποθεσία Παλαιόκαστρο και από τα ερείπια του Κάστρου, γνωστού άλλωστε και από άλλες πηγές. Ποια ήταν η ονομασία όμως αυτού του οικισμού και ποια τα υπόλοιπα στοιχεία του δεν είναι γνωστό. Πάντως ούτε Ορτακιόϊ ούτε Πλατανόρρευμα λεγόταν και ούτε σίγουρο είναι ότι ο πληθυσμός του βρίσκεται σε απόλυτη απογονική διαδοχή μέχρι σήμερα. Μέσα στους αιώνες με τους πολέμους και τις κοσμοχαλασιές έγιναν τόσες ανακατατάξεις των πληθυσμών που όλα καταντούν αμφίβολα. Κατά την άλωση του χώρου από τους Τούρκους υπήρχε ασφαλώς οικισμός που πήρε την ονομασία Ορτακιόϊ και έτσι έμεινε γνωστό σ'όλα τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μέχρι και το 1946..... Στον κώδικα Ζάβορδας είναι γραμμένο ως Ρουτάκι και φέρονται ως προσκυνητές του Μοναστηριού 2 ορτακινοί προ του 1962...."
(ΤΑ ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΑΛΙΑΚΜΟΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ του Ι.Δημόπουλου)

"Με την ονομασία "Ορτακιόϊ" ήταν γνωστό το χωριό στην περίοδο της Τουρκοκρατίας

Το σημερινό Πλατανόρρευμα δημιουργήθηκε από τη συνένωση τριών χωριών.
Από το Ορτάκι(όι), που βρισκόταν στην ίδια σημερινή θέση του δημοτικού διαμερίσματος.Από το Παλιογράτσανο, που αρχικά μετεγκαταστάθηκε όλο το χωριό στο Πλατανόρρευμα, αλλά με τον καιρό έφυγαν οι περισσότερες οικογένειες προς το Βελβεντό και σε άλλες πόλεις, και το Μοσχοχώρι που ήταν και το μεγαλύτερο σε πληθυσμό.
Η εγκατάλειψη του παλιού χωριού (Μοσχοχωρίου) άρχισε λόγω των κατολισθήσεων. Το 1928 έγινε διανομή οικοπέδων στο Πλατανόρρευμα, για τους κατοίκους του Μοσχοχωρίου, και από το 1932 περίπου, άρχισαν να κτίζονται τα πρώτα σπίτια.
Η μετεγκατάσταση όμως των κατοίκων σταμάτησε με την έναρξη του πολέμου, που ανάγκασε πολλούς να εγκαταλείψουν το χωριό και να εγκατασταθούν προσωρινά και για περισσότερη ασφάλεια στα Σέρβια, στην Κοζάνη, στο Βελβεντό και τη Νεράιδα. Η τελική μετεγκατάσταση και η επιστροφή τους ολοκληρώθηκε περίπου το 1950.
Τα χωριά αυτά κατοικούνταν τουλάχιστον από το 1650, σύμφωνα με στοιχεία που αναφέρονται στον "κώδικα της Ζάβορδας".
Το Μοσχοχώρι είχε πρωτοκατοικηθεί από κατοίκους οικισμών της "Τζέρνιστας" και "Αγίας Τριάδας" που φοβούμενοι τους Τούρκους εγκαταστάθηκαν πιο ψηλά στο Μοσχοχώρι. Κατά την παράδοση ο τόπος στον οποίο χτίστηκε το χωριό επιλέχθηκε πρώτα από τα ζώα που έβοσκαν στο βουνό και πήγαιναν πάντα σε αυτή τη τοποθεσία, γιατί έβρισκαν άφθονο χόρτο για τροφή και νερό. Άλλη δοξασία αναφέρει ότι η τοποθεσία επιλέχτηκε, λόγω της εύρεσης της Ιερής εικόνας της Αγίας Παρασκευής μαζί με μία καντήλα κάτω από έναν βράχο, λίγο μακρύτερα από τον τόπο που βρίσκεται σήμερα η Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.
Η Αγία Παρασκευή θεωρείται από τους κατοίκους του Πλατανορρεύματος προστάτιδα και θαυματουργός.
Κάτω από την Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και σε μικρή απόσταση, βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου πολιούχου του Μοσχοχωρίου η οποία καταστράφηκε από τους Γερμανούς και αναστηλώθηκε πρόσφατα (2002). Από παλιά μέχρι και σήμερα την ημέρα της γιορτής του Αγίου Αθανασίου στις 18 Ιανουαρίου γίνεται το "Γκουρμπάνι"
Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε και την Ιερή πανήγυρη στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής στο Μοσχοχώρι.
Από την παραμονή της γιορτής γίνεται ο εσπερινός και ακολουθούν διάφορες εκδηλώσεις. Την παραμονή επίσης στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας σφάζεται μία αγελάδα και αφού το κρέας της μαγειρεύεται σε μεγάλα καζάνια, στο τέλος της λειτουργίας μοιράζεται στους προσκυνητές.
Είναι ένα παλιό έθιμο που όμως κατά την παράδοση τη θέση της αγελάδας είχε κάθε χρόνο, τέτοια μέρα παραμονή της εορτής, ένα ελάφι, που αφού ερχόταν μπροστά στην εκκλησία και προσκυνούσε, το σφάζανε και το μαγειρευτό κρέας του μοιραζόταν στους προσκυνητές του ναού. Μια χρονιά, πάντα κατά την παράδοση, το ελάφι άργησε να έρθει και μόλις εμφανίσθηκε το έπιασαν και το έσφαξαν, χωρίς να το αφήσουν να προσκυνήσει στην εκκλησία, έκτοτε το ελάφι δεν ξαναεμφανίστηκε και γι' αυτό την παραμονή της γιορτής σφάζεται μία αγελάδα.