Ο Βαγγέλης από το Λιβαδερό Κοζάνης (Της Δώρας Αυγέρη – tvxs.gr)

Το μεσημέρι περνούσα από την γειτονιά μου, από το πατρικό μου,  στην Τούμπα. Από  ένα χαμηλό μπαλκόνι, πνιγμένο στις γλάστρες, ερχόταν η φωνή και το παράπονο του Καζαντζίδη: “καθένας με τον πόνο του”. Λίγο πιο κει, σε μια βιοτεχνία, διορθώνανε κρόσια σε χαλιά.

 (Δεν ήξερα ότι πέθανε από ανακοπή στον χωριό του, το Λιβαδερό Κοζάνης, ανήμερα των εκλογών. Δεν ξέρω αν πρόλαβε να ψηφίσει.. Ξέρω ότι μετά τις εκλογές δεν έγινε τίποτα, παρά μόνο γεννήθηκε το μείζον ερώτημα για

την αλλαγή: πατρίδα ή ταξικότητα;)

Κοντοστάθηκα  για να ακούσω και το τελευταίο ρεφρέν που ερχόταν ανακατεμένο με τη μυρωδιά της καλοκαιρινής, τηγανητής πιπεριάς και την γκρίνια του βιοτέχνη ότι δεν αντέχεται άλλο η κατάσταση. Πώς το εξηγείς όλο αυτό;  Ταξικότητα; Πατρίδα;

Πώς λες την αυλή του σπιτιού σου, τη γειτονιά σου και τα δέντρα της, την ομάδα σου που την ακούς όταν βάζει γκολ γιατί είναι  δέκα μέτρα από το πατρικό, όπως και το Ζ´ αστυνομικό τμήμα που ταλαιπώρησε τους αριστερούς;

Πώς λες το παιδικό σου δωμάτιο που όταν ανοίγεις το παράθυρο σού ρχεται πάλι η μυρωδιά των τηγανητών της γειτόνισσας  και η φωνή της δεκαοχτούρας; Πώς λες  την εκκλησία που σε βάφτισαν δυο βήματα πιο κάτω, χωρίς να σε ρωτήσουν αν πιστεύεις ή οχι στη ζωή μετά το θάνατο;

Ήθελα να ρωτήσω και τη γνώμη του Βαγγέλη, που ήταν μηχανικός σε συνεργείο αυτοκινήτων. Δούλευε πολύ και σκληρά, δεν είχε βοηθό γιατί δεν είχε να τον πληρώσει, έβαζε συχνά Στέλιο στο μαγαζί, αριστερός δεν ήταν. Κάθε φορά που τα λέγαμε, μιλούσαμε για το κλείσιμο της ΕΡΤ και την ανεργία, μου λεγε χωμένος στις λαμαρίνες πως άμα ήταν νέος θα την έκανε και αυτός για έξω, γιατι τον έπνιγαν το ΤΕΒΕ και τα χρέη, αλλά δεν είναι εύκολο να αφήσεις τον τόπο σου. Έλεγε πως κάτι πρέπει να  γίνει και απορούσε γιατί δεν γίνεται…

Σήμερα που πήγα μετά από καιρό, το συνεργείο είχε κατεβασμένα τα ρολά. Δυο χαρτιά ήταν κολλημένα στην τζαμαρία, το ενοικιαστήριο και η αναγγελία του 40ημερου μνημοσύνου του Βαγγέλη στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Αν και εκεί που είναι τώρα ο Βαγγέλης είναι τελειωμένες οι συζητήσεις και για τις πατρίδες και για την ταξικότητα. Εκτός και αν υπάρχει ζωή μετά θάνατο…

                                                                                                                                     kozan.gr