Σκέψη – άποψη – πρόταση (του Παναγιώτη Τσολάκη -Υποψήφιου βουλευτή του Κινήματος Ανεξάρτητων Ελλήνων Π.Ε Κοζάνης)

Παρακολουθώντας ένας πολίτης τα πολιτικά κόμματα με τα επιτελικά στελέχη που τα απαρτίζουν θα διαπιστώσει:  Η πλειοψηφία τους βρίσκεται στην ενεργό πολιτική ή σε θεσμικές θέσεις πριν οι νέοι της δικής μου ηλικίας γεννηθούνε ή ήταν νήπια!

Όλοι αυτοί δήλωναν και, δυστυχώς για την κοινωνία, δηλώνουν ακόμα και σήμερα ότι αγωνίζονται για το καλό της χώρας και των πολιτών της. Η σημερινή κατάσταση, της χώρας και πολιτών, τους αυτοδιαψεύδει και τους αυτοαναιρεί. Η πιο επιεικής  κατηγορία που μπορεί να τους προσάψει η κοινωνία είναι μια: αυτή της ηθικής αυτουργίας. Η αναφορά πρωτίστως και εν πολλοίς γίνεται για τα κόμματα εκείνα που κυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια, για τα πρόσωπα εκείνα που έστω και την ύστατη ώρα δεν διαχώρισαν την θέση τους και εξακολουθούν να πορεύονται με τις πολιτικές εκείνες που οδήγησαν την χώρα στην σημερινή της κατάσταση.


Τα δύο κόμματα εξουσίας, έχουν προσχεδιασμένα και προαποφασισμένα τα προγράμματά και την πορεία τους, από την Τρόικα, το Δ.Ν.Τ και τις Τράπεζες.
Η ιστορία αποδεικνύει , πως σε μια πολεμική αναμέτρηση, ο ηττημένος που αποδέχονταν τους όρους του νικητή,  ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει τον γνωστό φόρο υποτέλειας. Σήμερα (στον οικονομικό πόλεμο) αποκαλείται φόρος χρέους!

Κανένα πρόγραμμα από μόνο του, όσο τέλειο και άριστο κι αν είναι, δεν μπορεί να σώσει την χώρα απόλυτα και βραχυπρόθεσμα, ναι μεν μπορεί να καλυτερεύσει τα πράγματα, αλλά αν δεν αλλάξει η σχέση πολιτικής – κοινωνίας και αντίστροφα, τα ίδια προβλήματα και τα ίδια φαινόμενα θα συνεχίσουν να παράγονται.

Αυτό που προβληματίζει τους πολίτες, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια, είναι ένα απλό ερώτημα: Που είναι αυτή η κοινωνική δύναμη των ανθρώπων αυτού του τόπου για να αποτρέψει δυσάρεστες καταστάσεις για την χώρα και τους πολίτες της!
Κατά την ταπεινή μου άποψη, η απάντηση βρίσκεται στην κοινή λογική.
Η δύναμη των τοπικών κοινωνιών, αφού συσσωρευθεί παραδίδεται στους εκπροσώπους της για το καλό της χώρας και της κοινωνίας τους. Δυστυχώς όμως οι τοπικές κοινωνίες δεν διαθέτουν τις ασφαλιστικές εκείνες δικλίδες, για την ασφαλή επιλογή των προσώπων ούτε τον τρόπο να ελέγξουν πως χρησιμοποιεί ο εκπρόσωπός τους αυτήν την δυναμική που του εμπιστεύθηκε η κοινωνία.

Απεναντίας, η πολιτική (η κακή πολιτική, το ιμιτασιόν της δημοκρατίας,  το αποκαλούμενο σύστημα) βρήκε τους τρόπους να απομυζά αυτήν την δυναμική, από τους εκπροσώπους της κοινωνίας και να τους καθιστά ανίσχυρους και υποτακτικούς.
Όταν πρόσωπα και στελέχη κομμάτων, δεν εκλέγονται αλλά διορίζονται σε θεσμικούς οργανισμούς, όταν τοποθετούνται σύμβουλοι ή συνεργάτες, είναι δεδομένο ότι οι προσωπικές ελευθερίες, απόψεις και θέσεις να περιορίζονται, να παροπλίζονται και στις κρίσιμες αποφάσεις να στηρίξουν το σύστημα και όχι την κοινωνία.

Είναι ευκαιρία εμείς οι νέοι, τουλάχιστον, που αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με την πολιτική να μην πέσουμε σε αυτήν την παγίδα. Να μην χάσουμε την ελευθερία σκέψεων, αποφάσεων και κυρίως πράξεων. Σε αντίθετη περίπτωση είναι δεδομένο ότι η κοινωνία για ακόμη μια φορά θα είναι χαμένη.

Σήμερα, που η εμπιστοσύνη των πολιτών έχει πάψει να υπάρχει προς την πολιτική και τους πολιτικούς, σήμερα που η κοινωνία είναι οργισμένη, θυμωμένη, πληγωμένη, σοκαρισμένη και στριμωγμένη στα σχοινιά, που έχει προβλήματα και αγωνίες επιβίωσης, άνθρωποι αυτοκτονούν, εμείς οι νέοι έχουμε το μεγάλο χρέος να αλλάξουμε τα πράγματα με το παράδειγμά και την συμπεριφορά μας. Να μην δημιουργήσουμε την γενιά του Πολυτεχνείου 2! Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, την ώρα που η κοινωνία στενάζει από τα ασφυκτικά οικονομικά προβλήματα και όχι μόνο θα πρέπει να είναι:
Όχι πολιτικά γραφεία. Όχι υπαλλήλους και συμβούλους. Όχι σε βουλευτικά αυτοκίνητα. Όχι στην αστυνομική προστασία. Ο άνθρωπος που υπηρετεί την κοινωνία δεν χρειάζεται κανενός είδους προστασία. Τον προστατεύει η ίδια η κοινωνία.

Υποσημείωση: Σέβομαι απόλυτα τον τρόπο με τον οποίο ο κάθε υποψήφιος επιλέγει να κάνει τον προεκλογικό του αγώνα. Εγώ επέλεξα αυτόν της άμεσης επικοινωνίας, να απαντώ σε σχόλια-ερωτήματα και να καταγράφω σκέψεις-απόψεις των νέων.
Δεν μου ταιριάζει να είμαι άνθρωπος των λαϊκών αγορών κάθε τέσσερα χρόνια , δεν μου ταιριάζει η τηλεκόντρα κάθε τέσσερα χρόνια.  Δεν μου ταιριάζει να κάνω τον γυρολόγο κάθε τέσσερα χρόνια. Ο χαρακτήρας και  η ηθική μου επιβάλλουν να σεβαστώ την αξιοπρέπεια των συμπολιτών μου. Άλλωστε μέχρι την παραμονή των εκλογών τις πρωινές ώρες θα βρίσκομαι στον χώρο εργασίας μου.

                                                                                                                             πηγη : kozan.gr